vrijdag 23 december 2011

Gezond kerstidee: Groene curry met schelpjes

Kerst staat voor de deur en dat betekent - volgens de boekskes - te veel eten, te veel drinken en vaak nog eens ongezond eten. Voor mij betekent dat kokerellen met de lekkerste en fijnste ingrediënten. Anders dan anders, met een beetje extra, maar niet te zot. 

Bedenking aan mezelf: ik probeer dat het hele jaar. Boom met lichtjes of niet. Alleen zijn die fijne, lekkere ingrediënten in de supermarkten rond eindejaar en masse aanwezig. Dus belandde er gisteren 600 gram venusschelpjes in mijn overvolle kar. En omdat ook ik niet graag te veel uitzet en me soms dus toch bang laat maken door wat die boekskes allemaal prediken, koos ik daarbij voor een vetarm, maar kruidig gerecht... in mijn favoriete LeCreuset!

Groene curry met schelpjes
NODIG
Voor 4 personen
1 kg pompoen, in blokjes
2 wortelen, in stukjes
Handjevol fijne boontjes
600 gram venusschelpen
2 el arachideolie
6 peulen kardemom
6 laurierblaadjes
2 tl mosterdzaad
2 kaneelstokken
1 grote uit, gesnipperd
4 teentjes knoflook, gesnipperd
2 groene chilipepers
2 el komijn
2 el koriander
2 tl kurkuma
zout
375 ml kokosmelk
verse koriander

DOEN
Schil de pompoen, verwijder de zaadjes en snij in gelijke blokjes. Was en schrob de venusschelpen. Goei de geopende schelpen weg. 

Verhit de olie in een stoofpot en bak hierin de kardemom, laurier, mosterdzaad en kaneel tot het aroma vrijkomt. Voeg de gesnipperde ui, gehakte knoflook en fijngesneden pepers toe. Doe er de komijn, koriander, kurkuma en zout bij. Laat even meebakken. 

Voeg de pompoen bij de gebakken kruiden en roerbak 5 minuten. Doe er de wortelen en de boontjes bij. Blus met 100 ml water en de kokosmelk. Laat 15 minuten goed doorkoken tot je een mooi gebonden curry krijgt. Voeg naar eigen smaak nog wat kokosmelk, komijn en koriander toe. 
 
Schep er de venusschelpjes bij en laat afgedekt sudderen tot ze open zijn. 

Serveer met rijst en verse gehakte koriander.

Uit: Le Creuset, Stoofpotten, Originele en Klassieke Gerechten, Uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts, € 9,95 

donderdag 22 december 2011

Delen met prachtig design

Ik stond met lucifers en kaarsen in mijn hand toen de bel ging: stond daar een van onze lieve buurjuffrouwen met een Serax-tas in de hand. "Een levering voor jou", zei ze en ze overhandigde me de zwarte papieren zak. Erin: een wit vierkant pakje met een knalrode strik rond. Daarin: een witte doos met een blauw logo "Sastrugi - Wout Bru - by Nedda El-Asmar". Erin: twee prachtige op het eerste zicht ogenschijnlijk heel sobere witte borden. 

Sastrugi is het wondermooie fenomeen uit het Hoge Noorden waarbij de poolwind het sneeuwlandschap doorgroeft en tekent. Voor ontwerpster Nedda El-Asmar het uitgangspunt voor Bru's borden. Mijn oog had het al gezien: dit is een sober, maar krachtig en prachtig design. Geen ordinair wit bord. Neen, er spelen zich dingen af in het bord die je aandacht meer dan waard zijn. En dan heb ik het over meer dan het eten dat erop komt te leggen.

En om nu we toch over dat eten spreken. Ik kreeg dit bord aan om te doen waarvoor het dient. NEEEEE! Dat is niet enkel voeding presenteren, hoe verfijnd ook. Dat is om te delen, te genieten, te houden van. Dus ik wachtte niet tot kerstavond om deze pareltjes te gebruiken. 

Ook op een ordinaire weekdag kan je delen, genieten, houden van. Dus begon de avond met het bekampen van stresspijnen, griepgevoelens en vermoeidheid. Juist, gezellig met zijn twee gingen we voor een aperitiefmoment in bad, met massa's schuim, veel kaarsen (cfr. de kaarsen en lucifers), lekkere bubbels en gezonde schnabbels. Kan een mens nog meer delen? 

Toch, zo blijkt. Daarna volgde dan het vlees der Vlaemsche vlezekes: varkenskotelet. Op een prachtig design van een bord. Ja, om te delen. Wat maakt het uit wat erop komt. Al is het hutsepot. Tafel werd gedekt met meer mooi servies, kaarsen en leuke servietten. We deelden, genoten en aten smakelijk van varkenskotelet gemarineerd in olijfolie, citroensap, rozemarijn, tijm en look... Met gestoofd witlof, sluimerewten en met grof zeezout bestrooide, gebakken aardappelblokjes.

Neen, niet de keuken van Wout Bru, maar wel af en toe onze keuken. En ons moment om te delen.  

In de reeks van Nedda El-Asmar voor Wout Bru zijn 4 formaten platte borden, 4 formaten diepe borden en kleine en grote koffiekopjes te verkrijgen. Serax bracht ook een reeks unieke ontwerpen uit van o.a. Peter Goossens en Michel Bra. Deze speciaal ontworpen reeks is te verkrijgen bij de betere kookwinkels. 

dinsdag 20 december 2011

Fan van tajine

Tajine met kip, olijven en citroen
L'Amour et moi, wij zijn fan van de tajine. Vorige week op een luie dag ingehuldigd. Nu op een iets actievere dag opnieuw uit de hoed getoverd. Terwijl ik naarstig theoriebegrippen uit de basiskeuken - niet te onderschatten voor mijn verstand zijn vooral de benamingen van de kookpotten - probeerde te memoriseren, raakt l'Amour stilletjesaan in turbo-modus. Ik overdrijf niet. 

Hij plooide de was en zette een nieuw machien op, hij bracht het glas en vuilnis weg, ruimde de keuken op om er nadien een heerlijk speelterrein van te maken. Hij ging immers gedreven door met vers brood bakken (en nee, wij hebben geen broodmachine, wij doen dat op échte wijze), kippenbouillon te maken waar hij dan en passant een verrukkelijke kippensoep van maakte en met alles voor de tajine van die avond te prepareren. 
Verrukkelijk. Een smaakbom. Zacht pikant, pittig en kleurrijk. Fantastisch. Ik was lyrisch en zweef nog altijd op mijn roze-lekker-eten-wolk. Ik weet het, hij is mijn Amour, en dus kan er sprake zijn van lichte positieve discriminatie, maar who gives a damn? Dat is hier geen bedrijf. 

Hij was zo lief om zijn recept, tussen zijn turbo-agenda door, te delen. Hier gaan we: 

Voor 4

4 kippenbouten laten marineren in 1 tl geplette korianderzaadjes, 1 tl geplette komijnzaadjes, 1tl gemberpoeder, grof zout, peper en 2 el olijfolie
15 minuten aanbakken in hete tajine.

Daarna

2 venkels in 8 gesneden

2 juinen in 8 gesneden

4 looktenen in plakjes gesneden

Een bos koriandersteeltjes

Erbij en even laten meebakken.

Daarna

2 ingemaakte citroen in 8 gesneden

100 gr ontpitte olijven
een pluk saffraan

5 dl kippenbouillon

Erbij en beetje omroeren

1.5 h op laag vuurtje in de tajine laten sudderen en halverwege even roeren en eventueel vocht bijvoegen
Korianderblaadjes toevoegen en serveren met couscous.

Geïnspireerd op Jamie Oliver



maandag 19 december 2011

Machtig chocoladeboek van Anne Deblois!

't Heeft de juiste hoeveelheid roze. En dan net in die ene prachtige tint! Bovendien gaat het dan nog eens over chocolade. Bestaat er dan vandaag een mooier en aantrekkelijker kookboek dan dat van Annes Lekkerste Chocoladerecepten? Nope, ik vrees van niet. Ik ben verkocht.



Het lijkt geen klepper te zijn en toch bevat het een dikke 70 van de allerbeste chocoladerecepten. En ja, Anne Deblois is Franse, terwijl chocolade een Belgische trots is, maar Anne is zowat de bekendste chocoladespecialiste bij onze zuiderburen. Ik zette mijn chauvinisme dus vlotjes opzij... Om plaats te maken voor gretige nieuwsgierigheid. 


 Hoe kan het ook anders dan dat het boek opent met een recept voor Moelleux, gevolgd door de topper onder de klassiekers: de chocoladecake. Poepsimpel, maar oh zo lekker en goud waard! Maar wat volgt, is een onweerstaanbaar festijn, zelfs de niet-chocoladeliefhebber zal niet kunnen weerstaan. Een teaser: cookies met espelletepeper en stukjes chocolade, krokante truffels met fondant hart, roomsoezen gevuld met ganache van passievruchten, rotsjes van praliné feuilleté, chocoladetablet met verse basilicum, madeleines met citroenschil en chocolade enzovoorts, enzovoorts. 


Wat helemaal geweldig is: Anne doet het er allemaal heel gemakkelijk uitzien. Ik krijg direct zin om elke dag van dit resterende jaar een van haar toffe recepten uit te proberen. Faalangst, wie spreekt er nog over? De prachtige foto's - met een toets roze - zit daar zeker ook voor iets tussen. Dit boek wordt een favoriet! Bij jou ook? 


Annes Lekkerste Chocoladerecepten, Anne Deblois, Uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts, € 24,95


CAKE MET CACAO EN STUKJES CHOCOLADE
Voor 4 personen

150 gram bloem
180 gram gezouten boter
120 gram chocoladecallets
90 gram witte suiker
35 gram cacaopoeder
3 eieren
5 gram droge gist
Verwarm de oven voor op 180°C. Vermeng de bloem, de suiker, de gist en het cacaopoeder in een kom. Maak een kuiltje in het midden. 

Laat de boter smelten en laat dan wat afkoelen op kamertemperatuur. Klop de eieren los en doe er de lauwe boter bij. Giet het mengsel in één keer in de kom met bloem en meng tot een glad deeg. 
Roer er de chocoladecallets onder. Giet in een ingevette cakevorm en bak 30 minuten in de oven.

zondag 18 december 2011

Vrijdagavondchaos met de examenoefening Warme Keuken

Vrijdagavond (cfr. de dichterlijke vrijheid)... Om een uur of zeven... Krijg ik de kriebels... begint het hier te beven... Dan moet ik weg naar een of ander gasfornuis... 

En dus zodoende kon ik niet snel genoeg van een overvolle, stinkende trein na een hectische dag op de redactievloer naar huis strompelen om op adem te komen en achter mijn kookpotten te kruipen. Al beloofde ook dat hectisch te worden. Ik was namelijk van plan mijn praktische examenoefening (van de kookles) te oefenen. 



En dat is hectisch omdat
a) mijn hartslag van nature de hoogte in schiet bij het woord "examen" (ik denk dat het een genetische oorsprong heeft, maar sshhhht!), 
b) het om een recept - gepocheerde zalm in wittewijnsaus met sjalot, geconcasseerde tomaat en pomme chateau - uit de kookles gaat en ze in (restaurant)keukens blijkbaar hun hand niet omdraaien voor een sessie vuile potten meer of minder (let op het woord "sessie", dat wijst op meer dan één). Dat beloofde dus rommel en een doolhof van potten en chinois in mijn keuken.
c) ik eigenlijk teutop was. 




Maar de eerder in de week vers ingevroren zalm was al mooi ontdooid en ik had een verlangende (naar mijn gerechje) en hongerige Lieveling bij me, dus er was no way back

Ik ging de strijd met plezier aan, maar hoewel het gerecht eigenlijk helemaal niet zo moeilijk is, zitten er toch enkele addertjes onder het gras. Toch voor mij. Om te beginnen is dat de timing: hoe hou ik in godsnaam mijn gegaarde zalm lekker warm, terwijl mijn wittewijnsaus aan het inkoken is? En nog: het lijkt me niet moeilijk om de aardappelen gaar en warm te hebben tegen de tijd dat het bord vertrekt naar de eter, maar waarom lagen er bij mij dan koude aardappelen naast de zalm? En ook: waar blijft mijn fingerspitzengefühl voor het pocheren (dus niet koken) van de zalm in mijn braisière?



Goed, al bij al zat er in de kokende chaos niets anders op dan gewoon door te doen. Dus emondeerde ik de tomaten, hakte ik peterselie fijn, sneed ik aardappeltjes in tonnetjes (of toch in iets wat er op leek) en maakte ik een werkelijk smakende wittewijnsaus om bij de sappig gepocheerde zalm te serveren. Bovendien vertikte ik het om echte boter en volle room te gebruiken en maakte ik een Ruths light versie van. Het leek wel of ik een soort shiva was, teutop of niet.

Ik was best trots op mijn prestatie en de Lieveling at met veel smaak, een mooie beloning. Een mislukking was het zeker niet te noemen. Nu alleen nog mijn leraar-chef daar binnen enkele weken van overtuigen! 't Zijn die addertjes.
 

vrijdag 16 december 2011

Een wervelwind in de keuken

Toen het nog zeker tien uur licht was op een dag, de zon nog geacht werd te schijnen en de temperaturen nog rond een aangename 20°C cirkelden, kreeg ik een pakket van AVEVE, ofte de boerenbond, in mijn handen. Best indrukwekkend, want erin zaten een grote springvorm, een doos icing, verschillende verpakkingen uitsteekvormpjes, cucpcakehoudertjes, twee pakjes ready to make-deeg enz. 

Ik heb nogal goede herinneringen aan koekjes bakken. In mijn eveneens zonnige gedachten over mijn babytijd zit ik nog in mijn kakkestoel terwijl ik met de mams jolig deeg kneed voor zandkoekjes en cakes. Kleine nood van de redactie, volgens de mams was ik veel ouder dan de babyleeftijd. Haar mening is meteen ook de reden waarom ik mijn prinsesje van een petekindje nog altijd niet dat erg leuke kinderkookboek cadeau heb gedaan. 

Combineer de twee bovenstaande paragrafen en je komt uit bij: heerlijk koekjes bakken op een regenachtige en winderige dag. Didn't think so. Jammer genoeg. Hoewel ik nauwgezet de aanwijzingen op dat klaar-om-te-bakken-deeg volgde, zag ik al na tien minuten dat het een fiasco zou worden. Het deeg was immers veel te nat. Zelfs na het toevoegen van bijna een half pak bloem, veranderde er niets aan de consistentie. 

Lunchsalade, garnaaltjes en avocado
Maar zo snel sla je me niet uit mijn lood, al lijk ik soms een overlopende emo-kikker. Ik oefen geduld uit tijdens de rustpauze van het deeg, ik strooi vol goede moed nog een beetje bloem op mijn werkvlak om het deeg te gaan uitrollen en hou stevig en stoer mijn uitsteekvormpjes (hartjes!!) klaar. Een maat voor niets: het deeg plakt. Het plakt aan mijn deegrol, aan het werkvlak, aan de pot met bloem, aan de keukenvloer, aan de keukenkast, aan mijn elleboog. Paletmes erbij en de boel de vuilnisemmer in schrapen. Arrivederci, ready to make-deeg!

Langzaam geroosterde tomaten, zicht na 2 uur
Nu is het echt. Het is echt bewezen dat ik niet overweg kan met kant-en-klare pakjes deegmengsel. "Een ei erbij en het is klaar": yeah right, niets van dat! Stond ik daar in mijn fleurige, funky Marimekko-keukenschort vol bakgoesting... 

Home made tonijnsalade to be
Dan zit er niets anders op dan én verse tonijnsalade te maken, én langzaam gegaarde tomaten te prepareren, én de lunchsalade met garnalen en avocado te bereiden!

donderdag 15 december 2011

Het beste middel tegen winterblues

De laatste weken heb ik twee keer een hele homp chocoladedeeg al vloekend en tierend in de vuilbak gekieperd. Je begrijpt dus mijn faalangst toen ik toch koste wat kost deze prachtige chocoladetaart wilde bereiden. 

Koste wat kost, want ik kon mijn ogen niet van de prachtige coverfoto (Delicious. kerstnummer 2011) houden. Koste wat kost, want mijn plan om dit lekkers op een van de drie kerstetentjes als dessert te serveren, werden onbewust doch doeltreffend getorpedeerd. Een eventueel must-have-gezond-eetpatroon kon de pret niet bederven. Chocolade is goed voor het lichaam, n'est-ce pas?! 


Handig voor de faalangst is dat je geen echt deeg moet mengen en kneden. Er wordt ook niets gebakken. De taart stijft geleidelijk aan en laagje per laagje op in de koelkast. Leuk voor nonkel Louis aan de kersttafel is dat er ook een minimale hoeveelheid rum in gaat en dat de bigarreaus (ofte van die knalrode opgelegde kersjes die eigenlijk niet te eten zijn) die rumsmaak versterken op een heel aangename manier. 


Ook handig - look at the bright side of life - is dat je met een springvorm van ongeveer 20 cm doorsnede zeker 15 personen gelukkig kunt maken. De taart is immers veel te zwaar om in grote stukken te versnijden. 


Maar nu, hoe pak je het aan? Wel, zie hier:


MARQUISE VAN CHOCOLADE
NODIG:
150 gram digestivekoekjes + 75 gram verkruimeld (je kan ook petit beurrekes nemen)
40 gram gesmolten boter
200 gram pure chocolade
2 eierdooiers
275 gram suiker
3 el rum
75 gram amandelschaafsel, eventueel geroosterd (ik voegde nog 25 gram geschaafde hazelnoten toe)
60 gram bigarreaus
50 gram slagroom
150 gram melkchocolade (ik gebruikte pure chocolade)

DOEN:
Mix de digestivekoekjes fijn in een keukenmachine en meng met de gesmolten boter. Vet de springvorm in en verdeel het koekjesmengsel in een niet te dikke laag gelijkmatig over de bodem. Druk aan met je handpalm of de bolle kant van een lepel. Laat opstijven in de koelkast. 
Smelt de boter en chocolade au bain marie. Roer goed door. Klop intussen de eierdooiers met de suiker tot een dikke, korrelige massa. Spatel ze door het chocolademengsel en lepel er vervolgens de rum door. Spatel als laatste het amandelschaafsel (en eventueel hazelnootschaafsel), de fijngehakte bigarreaus en verkruimelde koekjes erdoor. Verdeel de massa over de koekjesbodem in de springvorm en strijk de bovenkant glad. Laat de marquise opstijven in de koelkast.

Breng de room op een laag vuur aan de kook en smelt hierin de chocolade. Wanneer het chocoladeglazuur de dikte van yoghurt heeft, verdeel je een dun laagje gelijkmatig over de marquise (bv. met een paletmes). Laat minimaal 4 uur opstijven in de koelkast. Dek de taart goed af met aluminiumfolie om geuroverdracht te vermijden. 

woensdag 14 december 2011

Inhuldiging van de tajine!

Voer voor een luie dag: recept van Jeroen Meus, een tajine en een keukenschort van Il Gallo Nero

Wat doet een mens op een luie dag? Een lekker ontbijtje, een tripje met de trein, een mooie tentoonstelling van Rik Wouters, een triple Karmeliet, een onverwachte bontjes-buit dankzij een leuk shoppingmoment en een vertraagde treinrit terug leken ons wel wat.  

Tajine in volle actie!

Afsluiten deden we in slow cooking en gezonde geest in een ... je weet wel...spirit - ideaal voor een luie dag - met de inhuldiging van de prachtige tajine, cadeautje van mijn broetie en zijn mooie vrouw. Erin ging een recept van Jeroen Meus, ofte Meneer Dagelijkse Kost.

Eruit kwam een lekker gegaard en kruidig stukje lamsvlees met courgette, wortel, selder en aubergine.Verse koriander en munt on top maakten het geheel af. Een bolletje couscous met kikkererwten erbij en Il Mio Amore e io genoten met volle teugen. MMmmmmmh, I like weekends!

Tajine van lamsschouder, courgette, wortel en aubergine

NODIG:

  • 1 theelepel koriander
  • 1 theelepel komijnzaadjes
  • 1⁄4 eetlepel zwarte peperbolletjes
  • 1 teentje look
  • 1⁄4 theelepel kaneelpoeder
  • 1⁄2 theelepel râs al hânout (kruidenmengsel)
  • 1⁄2 stuk gember
  • olijfolie
  • 400 g lamsschouder (verdeeld in stukken)

  • 1 stengel bleekselder
  • 1⁄2 wortel
  • 1⁄4 aubergine
  • 1⁄4 courgette
  • 1 eetlepel gehakte munt
  • 1 eetlepel gehakte koriander
  • zout

DOEN:

  • Verhit het koriandergraan, het komijnzaad en de peperbolletjes een paar minuutjes in een steelpan. Zo komen de aroma’s van de kruiden vrij. Zodra de kruiden knisperen, giet je ze in de vijzel.
     
  • Stamp de kruiden tot een fijn poeder. Voeg de look, het kaneelpoeder en de Râs al Hânout toe. Rasp er de gember over en voeg een scheutje olijfolie toe. Plet alles tot een smeuïge kruidige massa.
  • Verwarm de tajine voor op het fornuis. (Let op: als je tajine recent in water geweekt werd, zal er flink wat stoom van af komen! Dat is perfect normaal.)
     
  • Versnij het lamsvlees in grote dobbelstenen, vergelijkbaar met ons klassiek Belgisch stoofvlees. Doe de stukken lamsvlees in een kom en giet er het kruidenmengsel over. Roer even om.
     
  • Giet een scheut olijfolie in de hete tajine en kleur hierin de gemarineerde stukken vlees aan elke zijde.
     
  • Voeg vervolgens een beetje water toe en zet het deksel op de tajine. Laat het vlees een kwartier verder garen op een matig vuur.

  • Maak intussen de groenten schoon en snij ze in grove stukken.
     
  • Voeg dan de groenten toe. Leg de hardste groenten in het midden van de schaal (selder, wortel). De zachte groenten leg je aan de rand van de schaal (courgette, aubergine). Laat alles nog een kwartier sudderen. Voeg naar smaak een beetje zout toe.
     
  • Controleer of alle groenten gaar zijn. Strooi snippers verse munt en koriander over het gerecht en serveer de stoofschotel aan je tafelgenoten.

dinsdag 13 december 2011

Energiekick - part two

Ja, ook ik weet het. Een gezonde geest in een gezond lichaam krijg je niet door uren op de zetel te hangen en daarnaast nog eens pakken melkerijboter, volle room en suiker te verorberen. Al dan niet verwerkt. 

Maar dit lekkere, snelle receptje zet je wel op weg, zonder melkerijboter, room of suiker, maar met massa's groenten en magere vis. Leve de-dame-die-waarschuwt-voor-Het-Grote-Gevaar, want zij gaf me dit idee!



NODIG: 
Witte vis, bv. kabeljauw (150 gram per persoon)
bakje champignons
1/2 courgette
1 rode paprika
2 wortelen
eventueel nog extra groenten naar keuze
handvol hazelnoten
handje geraspte lightkaas 
sap van een citroen


DOEN:
Snij de groenten in fijne stukken. Afhankelijk van de grote en hardheid kunt u ze op voorhand een beetje aanstoven. Doe ze met een weinig olie in een ovenvaste schaal. 

Hak de hazelnoten fijn in een blender. Kruid de visfilets met peper en een weinig zout. Besprenkel met het citroensap. Leg de visfilets op de groenten in de ovenschaal. Bedek de vis met de gehakte hazelnoten en een beetje geraspte kaas. 

Zet ongeveer 15 minuten (evt bij te stellen, afhankelijk van de dikte van de visfilets) in een voorverwarmde oven op 220 °C. 
Lekker met puree.

maandag 12 december 2011

Peren met energiekick!

Ik slaag er verdekke toch dikwijls in om erg gespannen rond te lopen, om te hollen richting deadlines, om me over tientallen zaken tegelijk zorgen te maken, boos te zijn op de hele wereld en te proberen "én én én én ....én" te combineren. Zoiets maakt erg moe. Soms zelfs leeg. Het is niets nieuw, het is mijn levensstijl.

Een Luz de lux-uitspatting levert - naast heel veel andere zaken. Uiteraard - in vele gevallen een energiekick en gevoel van beloning aan. Maar zoals een psycholoog zou besluiten: er is diepgaander werk nodig. En zoals ik ook had besloten voor de spiegel tijdens een van mijn energiekicks: er is een laagje meer nodig.  En wist de leverancier van die kicks toch net geen heel aanlokkelijk voorstel te doen, zeker?! 

Gevolg: minimaal twee keer per week vind je me sinds kort in een aangenaam verwarmde, transparant ding dat het midden houdt tussen een aquarium/terrarium en een tunnel, uitgerust met een tennisrokje, t-shirt en sokjes en met af en toe bizarre riemen rond mijn polsen of enkels om turnoefeningen te doen. Viva het gezonde-levensstijl-gebeuren!

Om de zoveel tijd komt er dan ook nog een dame me waarschuwen voor het Grote Gevaar "de pasta", waarop ik haar dan absoluut niet begrijpend aankijk. Ik bedoel maar: mijn moeder sprak vroeger al verwijtend over Italiaanse kledingmaten omdat een 38 daar nog kleiner is dan onze 34! En ik bedoel maar: wat is er nu leuker dan de überkeuken van de smaak te bereiden?! Gevaar? Ik ben nog nooit dodelijk gewond geraakt na het eten van mijn tagliatelle met zalm, broccoli en pijnboompitten. Afin, je begrijpt wel wat ik bedoel.

Nu ja, die dame heeft nog veel meer te zeggen. Eigenlijk te veel, want ik word er krikkel van. Dat terzijde. Ik mag niet afwijken van de hoofdzaak. In het geval je die al uit het oog verloren was: dat is energieker, bruisender (zoals het andere Grote Gevaar: bubbels), meer ontspannen worden en eventueel wat strakker hier en daar. 

Awel, en ik denk dat het werkt. Het is niet de 200 grammen die er na vorige keer afvloeiden. Ocharme. Wel dat ik vanochtend stond te peren - sorry, mijn roots komen meer naar boven drijven. Ja, nog meer, dat kan - aan de ontbijttafel en dat ik vijf zaken tegelijk beheerste, mét de glimlach. Mijn Amour was niet zo tevreden met dat hectische zo vroeg in de ochtend. Misschien toch nog maar vooral vertrouwen op een Luz de Luxe-energiekick?! 

vrijdag 25 november 2011

Een groene Groupon!

Groupon krijgt concurrentie, althans toch in Amsterdam, van Strawberry Earth. De naam is niet alleen lyrischer, hij bekt ook leuker en de deals die dit collectief voorstelt zijn een voor een ecologisch, groen en duurzaam (wat weliswaar drie keer ongeveer hetzelfde is).


De eerste week boden ze op hun mooi vormgegeven website - nog zo'n verschil met Groupon - een discodiner voor twee in het hipste restaurant van Amsterdam aan en een pakket Franse biowijnen. Jep, elke week op maandag stelt Strawberry Earth twee deals voor die "(woest!) aantrekkelijk zijn, maar ook afkomstig zijn van bedrijven die de Strawberry principles heel goed begrijpen". Telkens één ervaring en één product: groen, van eerlijke handel, zonder chemicaliën, gerecycleerd of te recycleren, van om de hoek indien mogelijk enz.

Strawberry Earth wil de wereld mooier maken, inspireren en het zo makkelijk mogelijk maken om duurzame keuzes te maken. Jep, ikke liever op zo'n leuke manier groen en duurzaam, dan met mijn geitenwollenssokken en open sandalen van de patertjes uit de abdij om de hoek (brrr, koud!). Jammer genoeg richten ze zich voorlopig enkel op de Nederlandse/Amsterdamse markt.

woensdag 16 november 2011

Herfstig comfortfood op Italiaanse wijze

Hoewel ik vind dat ik best krachtdadig en oplossend het leven tegemoet kan treden, leek het de laatste weken wel dat ik aan een ongevraagde hordenwedstrijd was begonnen. Soms waren het gewoon zaken zoals de gesaboteerde fietsbel, andere keren waren het meer van die platte handen die je een pets in je gezicht geven.

Ja, iedereen maakt het mee en het is niet altijd zo erg als dat het in het begin lijkt, maar het is zelden iets waar je op en neer springend op zit te wachten. Ik ontdek toch liever plots een prachtig passende perfect black dress (of krijg dat dan cadeau, hihi), dan dat er gepitst of gepetst wordt. Get the picture, do you?

Echter, als er gepetst en gepitst wordt, is er niets dat dubbel zo lekker smaakt als comfort food. En comfort food in Italiaanse stijl, dat is risotto. Ik roerde dus de avond en het gepets weg in een stoofpot vol romige risotto. 

Gingen er naast de courante risottobenodigdheden nog in: een paddenstoelenmengeling (eventjes aanbakken in een andere pan, met wat fijngehakte rozemarijn bijvoorbeeld), twee stengels fijngesneden prei (herfstige diepte op mijn bord) en een smeuïge Tomme Fleurette de Suisse. "Een Zwisters koemelkkaasje van rauwe melk met een fijne, zachte witschimmel en een zeer subtiel romig zuivel. Afkomstig van het canton de Vaud, aan het "Lac Leman", geproduceerd door M. Beroud, te Rougemont.", alzo instrueerde meester kaasaffineur Fried Elsen.

Dat, en een verwarming op 21 graden!

Nespresso tastes like chocolate

Daar werd aan de deur geklopt. Niet zo hard geklopt, maar toch stond ik binnen de twee seconden in een niet zo'n oogstrelende badjas met slaapcoiffure aan de voordeur: of ik hier wilde tekenen. En stante pede werd er me het kenmerkende bruine zakje van Nespresso overhandigd. 

Mijn linkerwenkbrauw trok in een lichtjes verbaasde kromming omhoog. Ik heb immers geen Nespresso-machine. Ik zweer namelijk bij de beroemde Italiaanse caffettiere. Nu ben ik niet wereldvreemd en kijk ik graag naar George Clooney, dus ook ik heb al verlangend in de Nespresso shops gegluurd, volg als foodie hun nieuwe producten, etc. Nieuwsgierig doken mijn handen dan ook de bruine zak in. 

Er kwam uit: een verpakking van drie dozen Nespresso-capsules en een lifestyle-blad gesierd door de culi-goeroe van Down Under, Donna Hay. Mmmmh, spek naar mijn bek.

We naderen de tijd dat de goede sint zijn ronde doet, dat zijn dikbuikige evenknie ons rond een stekelige boom doet verzamelen en dat we twee weken lang te veel eten en drinken. De periode is ook wel gekend als "eindejaar". En naar mate dat het dichter komt, stelt de koffiefabrikant naar goede gewoonte altijd zijn nieuwe smaak (smaken) voor. Voor dit jaar: Donkere Chocolade, Vanillebloesem en Kers. De aroma's worden gecombineerd met de zachte, volle smaak van een van hun Grand Cru koffies, de Livanto. Smaak, textuur en contrast: drie woorden, één kern. 

Ik zou die woorden van de algemeen directeur van Nespresso en het bataljon PR-mensen die hem bijstaan heel graag geloven. Echt héél graag. Niet alleen omdat ik intens kan genieten van een ochtendlijk kopje sterke koffie, maar ook omdat ik als journaliste het toch aan mezelf en bij uitbreiding de wereld (megalomaan, quoi) verplicht ben informatie te checken en dubbelchecken. 

Probleem: zoals eerder neergepend, heb ik dus geen Nespresso-machine. Ik ben dan ook naarstig, en dringend, en ongeduldig, en ijverig, op zoek naar iemand (die dan ook nog gezellig en leuk is) die zijn Nespresso-toestel even ter beschikking van de Grote Journalistiek en mezelf wil stellen om deze zogezegde drie woorden met één kern uit te proberen. Intens.

donderdag 10 november 2011

Uit mijn kookboekenkast: genieten van pure gerechten van Pascale Naessens

Ja, ik had mijn vooroordelen. Maar vanaf het moment dat Pascale Naessens de fotostudio binnenwandelde, waaiden die weg. Pascale is een sympathieke, vrolijke en energieke bezige bij en veel meer - tiens, haar hele zelf - dan mevrouw Jambers. Die dag in de fotostudio mocht ik haar begeleiden doorheen een fashion-food-productie voor een niet nader genoemd Vlaams vrouwenblad van Sanoma Media. Pascale zou koken, de modellen poseren en eten en ik alles in goede banen leiden. 


Ja, want de keuken van Pascale Naessens is geënt op haar eigen modellenbestaan: ze wilde zo graag eten, maar dat moest dan gezond en evenwichtig zijn zodat ze haar fijne lijn kon behouden. Dus die keuken werd puur. Haar gerechten eenvoudig, maar overheerlijk. Mediterraans en ook wel eens verrassend. En dat wisten veel Belgen wel te pruimen: wie wil er niet genieten en toch slank blijven, nietwaar? Gevolg: haar eerste kookboek Mijn Pure Keuken 1 ging vlotjes over de toonbank. Afgelopen september breide mevrouw Jambers een vervolg aan dat succes met Mijn Pure Keuken 2. 

Die dag in de fotostudio had Pascale me aangestoken met haar bevlogen passie voor haar kookfilosofie, dus ik was vastbesloten om dat tweede boek in huis te halen. Mooie, gezellige foto's en fantastische, gezonde recepten die werkelijk op een wip en een flik op het bord liggen. Je krijgt er gratis een kleine 30 pagina's uitleg over evenwichtige voeding, het combineren van voedingswaren en het kiezen van de juiste ingrediënten bij. Ontzettend interessant voor wie een beetje inzit met het verzorgen van lijf en leden, hoewel ik het haar nog altijd liever zelf hoor uitleggen.
Nu ja, geen fotostudio, geen fashion-food-productie, geen Pascale, maar wel een sinusitis, een rotdag, een automatische piloot-mode en dus weinig zin om lang te koken of om bucht te eten. Ik ging voor omega 3 en groenten, dus dat werd de zalm met warme olijven en tomaatjes. Al bleef de keuze uit de waaier aan lekkere gerechten erg moeilijk. Maar de woorden "een van mijn toprecepten. Weinig werk en zo verrassend" overtuigden.

Aangezien ik die dag echt wel wat meer nodig had, bereidde ik er ook nog een couscous met gegrilde groenten bij.  Tijd daarvoor had ik: het boek gaf immers ook een handige planning mee. En al jullie vlees-patatten-groenten-etende mensen: heb geen schrik van deze menu's! Lekker, het roept de zon en vakantie op in de keuken, snel klaar en fantaseer er desnoods wat bij, zoals ik.



NODIG:
voor 2 personen
2 zalmfilets
een handvol kleine tomaten
een handvol olijven
olijfolie
balsamicoazijn
tijm

DOEN:
Dit stuk kan je bij een etenje gerust al voorbereiden
Neem een vuurvast kommetje of ovenschotel (de vis moet erin kunnen). Leg hierin de tomaatjes en de olijven en kruid ze met peper en zout. Giet er een goede scheut olijfolie en een goede scheut balsamico over (verhouding 1:1), zodat het geheel voor een derde onderstaat. Zet opzij. 

Kruid de zalm met peper en zout en smeer in met tijm. Zet de filets in de koelkast tot op het moment dat je bijna aan tafel gaat. 
A la minute
Zet de tomaatjes met de olijven 25 minuten in een warme oven van 180°C. Leg de zalm er de laatste 10 minuten bij. 
Dresseer de groentenmengeling naast de visfilet. Het heerlijke warme sap van gare tomaten, de olijven, de balsamico en de olijfolie is meteen ook het onweerstaanbare sausje.




Mijn Pure Keuken 2, Pascale Naessens, Uitgeverij Lannoo, € 24,99.

woensdag 26 oktober 2011

Snelle taarten... In de vuilnisbak

Dit boek was nu eens écht iets voor mij! De woorden "op z'n Amerikaans" op de cover baarden me wel enigszins zorgen. Ik bedoel: heb jij ooit al iets van voedingskundige waarde en smaak uit Amerika weten te komen? Maar goed, ik zou me niet laten tegenhouden door een portie vooroordelen. 



Het Snelle Taartenboek van de ludieke Nederlandse uitgeverij Snor zou me troost én moed brengen in donkere patisseriedagen. Het boek belooft immers dat ik geen mixer nodig heb, geen (of nauwelijks) afwas zal moeten doen en dat ik zeker geen gedoe zal hebben. Binnen het uur zou ik een heerlijke taart uit de oven toveren. Klinkt als mijn zoetigheid-paradijs. 

Want ik beleef wat patisserie en zoetigheid betreft donkere dagen. Ik kan het niet. Of: het lukt me gewoon niet om iets geslaagd uit het bakblik te halen. Terwijl ik vroeger een echte snoeper was, kan ik nu dan ook de keren dat ik gesuikerde waren wil smikkelen echt op mijn pinkkootjes tellen. Ik heb er geen zin meer in. Dit boek zou een einde van een era inluiden! Eindelijk!

Een dierbare vriendin met een gebroken hart in de buurt zorgde ervoor dat ik aan de slag ging met pagina 56: The Cure - chocolade cupcakes voor depressieve vriendinnen. Op 1.2.3 had ik mijn chocolademengsel, dat me weliswaar wel érg lopend leek (7 eieren!), klaar. En in 1.2.3 was ik vervolgens een nieuwe patisserie-teleurstelling rijker. 

Het deeg bleek zo lopend dat de papieren cupcakehoudertjes het niet konden tegenhouden. Terwijl ik nummer 8 aan het vullen was, lekten nummer 3 en 4 al deeg. Ik had een prachtige foto van het slagveld, de verloren veldslag. Jammer genoeg - of ter bescherming van mijn ego - liep er (ook nog daar!) iets mis bij Instagram.  Het deeg, cupcakeshouders incluis, eindigden in de vuilnisbak.

Conclusie: vergeet taarten, cakes en andere ongezonde brol. Ik doe er niet meer aan mee! Ik eet het niet, ik deel het niet meer uit, ik bak het niet meer. Taartenkookboeken deel ik vanaf nu uit en de onverlaat die me liefdevol een "Het Ultieme Bakboek" cadeau doet, vliegt onmiddellijk terug naar waar hij of zij kwam. Basta! Gedaan! Over en uit. 

Voor wie toch een poging wil wagen... Of voor wie zo vriendelijk is aan te tonen dat het écht niet aan mij ligt, maar aan het recept: 
 Het Snelle Taartenboek, Elsbeth Louis, Uitgeverij Snor (in België verdeeld door Libridis), € 19.


Kookpotten der kookpotten: Demeyere

Mijn 18e verjaardag was het niet. Toen kreeg ik immers hét kookboek der kookboeken, dat van "den boerinnenbond". Dat was urgenter. Het moet voor mijn 21e zijn geweest. Toen kreeg ik van de mams twee kookpotten van Demeyere, de kookpotten der kookpotten, als je LeCreuset niet meerekent. 

Nu, dolblij als ik toen was met die verjaardagscadeau, zo teleurgesteld was ik toen ik ontdekte dat de inbrekers van nieuwjaarsnacht het niet alleen nodig vonden mijn appartement ondersteboven te halen, in mijn bed te rommelen, de kabel tussen dvd-speler en tv mee te nemen en mijn kapot digitaal fototoestel te stelen, maar dat ze zich ook per se mijn prachtige kookpottentrots eigen moesten maken. 

Sindsdien kook ik in potten van de Lidl en Carrefour. De eerste gekocht, de tweede verzameld met puntjes. Nah! 

De herinnering aan de geweldige kookkwaliteiten van het Belgische Demeyere is samen met het schorremorrie al lang vervlogen, maar sta het me toch toe hier een portie reclame te maken voor de nieuwe reeks, "Young by Demeyere". 

Ideaal voor die 21-jarige die dankzij de boerinnenbond weet hoe de receptuur luidt, maar nog nood heeft aan fatsoenlijk gerief: 3 kookpotten, 1 soeppot, 1 steelpan en 3 bakpannen. De afmetingen variëren, zodat voor ieders nood wel iets te vinden is, het design oogt strak en fris en het materiaal is degelijk (een geborstelde afwerking, roestvrij stalen handvaten die langer koel blijven, voor de potten een 3 lagige capsulebodem van 3 mm dik en voor de pannen een 5-lagenmateriaal).

Ja, die info over capsulebodems en lagen komt rechtstreeks uit het persbericht en dient vooral voor de techneuten. Elke kok wéét dat koken met Demeyere een plezier is en dat de puree zal smaken. Je betaalt er een duit voor, maar tenzij je ongevraagde gasten krijgt, beleef je er wel een heel leven kooklol mee.


Te verkrijgen vanaf decemeber 2011

3-delige kookpottenset: € 199
Soeppot met deksel: € 99
Steelpan zonder deksel: € 55
Bakpan met antikleeflaag 20 cm: € 89
Bakpan met antikleeflaag 24 cm: € 109
Bakpan met antikleeflaag 28 cm: € 129

dinsdag 25 oktober 2011

Ik doe dat graag!

Koken, ik doe dat graag. En toch stapte ik om 17.45u in Leuven het perron op, uit een trein die van Brussel kwam, met echt tranen die in mijn ogen brandden van een pijnlijke en slopende vermoeidheid. Niet klaar om naar huis te wandelen, met een hete douche de stress van mijn lijf te spoelen, een hapje te eten en dan neer te ploffen in de zetel. 

Neen, ik zou de trap af lopen en vertrekken richting stadscentrum. Richting een oud schoolgebouw met oude lesvoorzieningen om daar te leren wat de oudere klassieke keukens zo'n schitterende basis maakt. Op zijn minst 4 uur lang zou ik daar hectisch en zwetend in de weer zijn met messen, ovens, groenten, vis, vuren, serveren. 

Koken, ik doe dat graag. Want zo stapte ik niet na 4 uur, maar wel na 4,5 uur van bovenstaande beschrijving om 22.45u door het station naar huis, vervuld met contentement. 

Ok, ze hadden me om 23.46u nog altijd niet moeten lastigvallen voor de oplossing van de crisis, een wiskundig bewijs of een sociologisch vraagstuk, want dan zou ik persoonlijk gezorgd hebben voor een lokale Leuvense crisis. 

Maar ik kon me wel doodmoe, steendood, doodop, kapot en met elke spier in mijn lijf die protesteerde naar huis slepen, glimlachend, blij en content. Koken, ik doe dat graag.

zaterdag 22 oktober 2011

Uit mijn kookboekenkast: Lekkers van Sophie Dahl

Ik heb een boontje voor mensen met de naam "Dahl". Dat komt omdat ik als kind heel slecht in slaap viel. Om dat probleem aan te vallen toen ik en mijn broetie zelf nog niet konden wegduiken in een wereld van kinderboekenfantasie, kwam de paps - toen nog papa genoemd - elke avond voorlezen. Hij leerde ons eerst kennismaken met Puk en Otje. Je weet wel, van die krasse Annie. Daarna kwam alles wat uit het meesterlijke vertelbrein van Roald Dahl vloeide. Na die verhalen viel ik gelukzalig en rustig in slaap, dromend dat ook ik ooit objecten zou kunnen verplaatsen met mijn ogen en wil. 

Opa Dahl heeft een kleindochter. Sophietje zocht het niet meteen in de verhalenbundels, maar eerder op de catwalk waar ze naam en faam maakte en door sommige zeurende modeneuters zelfs verguisd werd omdat ze volgens deze uitgemergelde wandelende keerborstels te dik was (cfr. de prachtige reclamecampagne van Yves Saint Laurent voor het parfum Opium).

Gelukkig liet Miss Dahl zich niet te fel de kast opjagen door zo'n bende blinde kiekes en houdt ze nog altijd van al wat lekker en mooi is. Zo getuige haar eerste kookboek Miss Dahls heerlijkheden. Een prachtig kookboek met recepten uit de keuken van de familie Dahl, per seizoen, gezond en barstend van de smaak. Sophie stelt herfst, winter, lente en zomer ontbijt-, lunch- en dinerideetjes voor: gerechten waar ze zelf zot op is, die haar opa graag at of die ze graag aan vriendinnen voorschotelt. Bovendien zijn ze één voor één gemakkelijk te maken zonder dat ze je al te veel tijd kosten.

Tussenin lezen we over haar belevenissen in het leven als model, als kleindochter van, als vrouw... op de manier die de familie kenmerkt: ongedwongen en met humor. Ik heb die stukken gelezen als was het een roman. En dan viel ik vol goesting en motivatie in slaap. Goesting in het leven. 


Onlangs kwam haar tweede boek uit, Sophie Dahl - Van Seizoen naar Seizoen. Het is meer van datzelfde moois, lekkers en verhalends. Ik sta te popelen om erin te lezen, te kijken en eruit te koken. Met boeken van Dahl is het altijd succes verzekerd! Maar voordat het daar allemaal tijd voor was, maakte ik nog een verwarmende, gezonde herfstmaaltijd uit het eerste boek: het heeft nog nooit iemand aan mijn tafel teleursgesteld. En ook deze keer niet.


De Franse uitensoep draaide meteen uit op een oefening eminceren.

FRANSE UIENSOEP
Voor 4 royale porties

3 grote witte uien
1 el boter
een scheut olijfolie
2 l bouillon (rundbouillon is de klassieker, maar ik volgde Sophie in de keuze voor kip- en groentebouillon)
1 el goede, gerijpte, stroperige balsamicoazijn
zout
peper
100 gr geraspte parmezaanse kaas


 Hak de uien fijn. Smelt de boter met een scheut olijfolie in een grote pan op een laag vuur (type Le Creuset). Zorg dat de hele bodem vet wordt door de pan even te kantelen. 
Doe de uien in de pan, roer ze om met een houten lepel en laat ze 40 minuten zweten. Als het vuur op de laagste stand laat staan hoeft er geen extra olie bij. Draai het vuur op het laatst wat hoger. Het is de bedoeling dat de uitjes mooi bruin worden en karameliseren, zonder dat ze krokant worden.
Voeg wanneer de uitjes goudbruin beginnen te worden de bouillon toe en draai het vuur weer laag. Roer er de balsamico door. Dit geeft de soep een mild zoete, aardse smaak. Laat de soep nog 15 minuten pruttelen, proef en breng zo nodig op smaak. Serveer de soep in een kom of diep bord met een getoast stuk brood met geraspte kaas.



KABELJAUWFILET IN EEN SAUS VAN PADDENSTOELEN EN DRAGON
Voor 2 personen
nvdr. Het originele recept is met zeebaarsfilet

2 kabeljauwfilets
zout
peper
olijfolie
75 gr gemengde paddenstoelen
0,6 dl visbouillon
1 el Ricard
1 el room(vervanger)
1 el verse dragon, fijn gehakt


Verhit de oven tot 200 °C. Strooi peper en zout op de filets en kwast ze in met een beetje olijfolie. Ze hoeven amper 10 tot 15 minuten in de oven, dus begin direct met de saus. 

Bak de paddenstoelen in een klein beetje olijfolie in een pan met antiaanbaklaag. Doe er na 4 minuten de visbouillon bij en laat ze 3 à 4 minuten op laag vuur pruttelen. Doe er eerst de Ricard bij, voeg als het vocht een beetje ingekookt is de room en dragon toe en roer goed. 

Haal de vis uit de oven en schep er de saus over. Serveer met al dente gekookte fijne boontjes en/of broccoli.

Van Seizoen naar Seizoen, Sophie Dahl, Carrera/WPG Uitgevers, € 24,90

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...